ΡΟΥΧΑ

Οι τεχνικές σχεδιασμού μηδενικών αποβλήτων, όπως η τρισδιάστατη μοντελοποίηση, η ψηφιακή κοπή ρούχων και η βελτιστοποίηση υλικών με γνώμονα την τεχνητή νοημοσύνη, είναι κρίσιμες για τη μείωση των απορριμμάτων κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων κατά το στάδιο της παραγωγής. Επιπλέον, οι βιώσιμες καινοτομίες κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων των βιοδιασπώμενων υφασμάτων, αποδεικνύονται βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις αντί των συνθετικών ινών.

Η συμπεριφορά των καταναλωτών επίσης παίζει ζωτικό ρόλο στη στροφή προς τη βιώσιμη μόδα, με τους Millennials και τη Generation Z να επιδεικνύουν αυξανόμενη προτίμηση για οικολογικά ρούχα, αν και εμπόδια, όπως η ψυχολογική αντίσταση στα μεταχειρισμένα ρούχα, εξακολουθούν να υφίστανται.

Μία δευτερεύουσα χρήση ενδυμάτων ξεκινά με την απλή αποστείρωση και τον καθαρισμό των ρούχων για άμεση επαναχρησιμοποίηση από καινούριο κοινό.

Tο κοινό που χρησιμοποιεί ραπτομηχανή, μπορεί να μετατρέψει τα μη χρήσιμα πλέον ενδύματα σε αντικείμενα για άλλες χρήσεις, όπως πάνινες τσάντες.

Μια καλή ιδέα για ρούχα που έχουν συναισθηματική αξία και δύσκολα μπορούμε να τα αποχωριστούμε, είναι να ραφτούν κατάλληλα και να δημιουργήσουν ένα μοναδικό πάπλωμα.

Επιπροσθέτως, τα παλιά τζιν που έχουν φθαρεί μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε μοντέρνα σορτς.

Μετά τη συλλογή από τους ειδικούς κάδους ανακύκλωσης ρούχων, τα ενδύματα αξιολογούνται ως προς τη χρησιμότητά τους και τα περισσότερο ποιοτικά ρούχα χαρίζονται σε ευπαθείς ομάδες σε όλη τη χώρα ή προσφέρονται για να καλυφθούν ανάγκες σε έκτακτες καταστάσεις.

Τα λιγότερο ποιοτικά υφάσματα διαχειρίζονται από εγκαταστάσεις στο εξωτερικό. Τα ανακυκλωμένα υφάσματα χρησιμοποιούνται συχνά για την κατασκευή πανιών/πανιών σκουπίσματος που χρειάζονται σε πολλές βιομηχανίες, όπως οι κατασκευές και οι εργασίες φύλαξης. Διαφορετικά, το ύφασμα πωλείται σε εγκαταστάσεις ανακύκλωσης για να αποσυναρμολογηθεί.

Ξεχωριστές μηχανικές διεργασίες χρησιμοποιούνται για την ανακύκλωση διαφορετικών ειδών υφασμάτων — φυσικά έναντι συνθετικών υφασμάτων — έτσι τα υφάσματα ταξινομούνται ανά τύπο (ρούχα, πετσέτες κ.λπ.), τύπο υφάσματος και χρώμα. Μετά τη διαλογή, τα υφάσματα είναι έτοιμα για αποσυναρμολόγηση με έναν από τους δύο τρόπους: μηχανικά ή χημικά. Δεδομένου ότι η χημική επεξεργασία εξακολουθεί να είναι μια αναδυόμενη και δαπανηρή μέθοδος, η μηχανική επεξεργασία είναι ο κύριος τρόπος ανακύκλωσης.

Κατά τη μηχανική επεξεργασία, το ύφασμα είτε τεμαχίζεται είτε αποσπάται στις μεμονωμένες ίνες του — αυτό λειτουργεί ιδιαίτερα για το βαμβάκι και το νήμα. Οι μηχανές σκίζουν το ύφασμα για να το διασπάσουν στις συστατικές του ίνες, οι οποίες στη συνέχεια ευθυγραμμίζονται με μια διαδικασία που ονομάζεται «λανάρισμα» ώστε να ετοιμαστούν εκ νέου για ύφανση. Οι ίνες ξανοίγονται σε νήμα που μπορεί να πλέκεται ή να υφαίνεται σε νέα αντικείμενα. Όταν ένα κομμάτι ύφασμα δεν μπορεί να ξανοιχθεί, τότε μετατρέπεται σε ένα προϊόν φτιαγμένο από υφάσματα χαμηλής ποιότητας που χρησιμοποιούνται ως μόνωση. Αυτή η διαδικασία δεν απαιτεί χημικά, γεγονός που την κατατάσσει στις συμφέρουσες λύσεις, αλλά ο τεμαχισμός επηρεάζει την ποιότητα του νήματος καθώς οι ίνες γίνονται πιο κοντές, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολη την κατασκευή ενδυμάτων υψηλής ποιότητας. Κατά την κλώση, συνήθως προστίθεται παρθένο υλικό για να δημιουργηθεί ένα ύφασμα πιο υψηλής ποιότητας από ό,τι αν χρησιμοποιούνταν μόνο οι ανακυκλωμένες ίνες.

Σε περίπτωση που οι ετικέτες των ρούχων σας υποδεικνύουν ότι το ρούχο κατασκευάστηκε από ανακυκλωμένο πολυεστέρα, αυτό πιθανότατα σημαίνει ότι κατασκευάστηκε από πλαστικά μπουκάλια νερού – PET (τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο). Τα μπουκάλια ταξινομούνται, τεμαχίζονται σε νιφάδες, καθαρίζονται και στη συνέχεια λιώνουν για να δημιουργηθούν νέες πολυεστερικές ίνες.